Uniwersum: Omori
Dozwolone od: 17+
Gatunek tekstu: soft angst
Ostrzeżenia: spoilery do gry
Notka autorska: Nawet nie wiecie, jak bardzo wkurzają mnie ludzie bazujący osobowość Henry'ego (tak, nazywam go imieniem) na połowie wypowiedzi Kela.
Prawda.
Prawda?
Prawda?!
PRAWDA?!
Zamrugałem.
To, co zrobili, było niewybaczalne. Rozumiem, że to był jedynie wypadek, ale cały ten okrutny pomysł z powieszeniem Mari na drzewie...
Mojej biednej, martwej Mari...
...
Chwila.
Czy policja nie powinna jakoś odkryć, że ona się nie zabiła? Przecież na pewno były ślady tego upadku na jej ciele. Siniaki, złamania, cokolwiek...
Poza tym, czy człowiek, który się wiesza, nie powinien wyglądać... Inaczej?
Siny, spuchnięty, brzydki...
Tymczasem Mari nadal była piękna.
...
Nie.
To nie Sunny jest zły.
To my jesteśmy ślepi.
Wszyscy dorośli są ślepi.
Wszyscy zawiedliśmy. Zostawiliśmy dwunastolatka samego z traumą, z którą nie mógł sobie poradzić. Nie pomyśleliśmy nawet przez sekundę, że okoliczności śmierci Mari były zbyt podejrzane. Że jej ci... Że ona powinna była wyglądać inaczej.
...
Chciał ją tylko odepchnąć.
Nie zrobił tego specjalnie.
Chciał ją jedynie odepchnąć.
Czy jeśli teraz zrobimy to samo, to też zakończy się śmiercią?
...
Czy to nie Basil jest wszystkiemu winny?
To jego powinniśmy winić?
Kogo właściwie winić?
Kto tak naprawdę jest winny tej śmierci?
Ambicja Mari? Zawsze była taka. Ambitna, słodka, mądra, miła i piękna.
...
Gdzie ja właściwie jestem?
Zamrugałem.
Trzymałem Sunny'ego za koszulę od piżamy. Mój brat chyba próbował mnie uspokoić.
Przestańcie mnie w końcu pocieszać i głaskać po głowie.
Gdybym wiedział cokolwiek... Gdybym wiedział, że ten koncert jest dla niej tak ważny... Gdybym wiedział, jak się z tym czuł Sunny...
Gdybym wiedział, co zrobił Basil...
...
Gdyby, gdyby, gdyby.
Być może stoję właśnie przy schodach.
Schodach.
Schody.
Zabiły ją schody.
Nie Sunny.
Schody.
Schody...
...
Postawiłem Sunny'ego na podłodze.
Przytuliłem go.
Wypadki się zdarzają.
A ja jestem za stary, żeby obarczać winą dwunastolatka za to, że ktoś przez przypadek stracił przez niego równowagę.
I życie.
...
...i czy Aubrey mogłaby przestać grozić mi wrzuceniem pająka za koszulę?
The End
